Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Διεξαγωγή φοιτητικών εκλογών 2009

Μετά από επανειλημμένες συνεδριάσεις, το απερχόμενο συμβούλιο της Ε.Φ.Ε.Ε., αποφάσισε ως ημερομηνία διεξαγωγής των φετινών φοιτητικών εκλογών την Τετάρτη 13 Μαΐου 2009. Το αποτέλεσμα των εκλογών θα επισφραγίσει καταληκτικά την εφαρμογή και συνέχιση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στη τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ διατηρώντας όλο το προηγούμενο διάστημα στάση συνέπειας και υπευθυνότητας, θα απευθυνθεί σε όλους τους φοιτητές που επιδιώκουν την εφαρμογή και τη συνέχιση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Θα συσπειρώσει όλους τους φοιτητές που απαιτούν ένα υψηλότερο επίπεδο σπουδών και ένα σύγχρονο ελληνικό πανεπιστήμιο ικανό να ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις και προσδοκίες της σύγχρονης ευρωπαϊκής πραγματικότητας.

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Η Πρόταση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για τα Θέματα Παιδείας

Όλοι εμείς στην ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είμαστε υποχρεωμένοι και απέναντι στους σπουδαστές που την στηρίζουν αλλά και απέναντι στη συνείδησή μας και τους ίδιους μας τους εαυτούς να καταθέσουμε συγκεκριμένες προτάσεις.Άλλωστε την συγκεκριμένη διαδικασία έχουμε α-ποδείξει ότι την ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα,οπότε με βάση τις αρχές μας και την συνεπή στάση που έχουμε επιδείξει εδώ και πολλά χρόνια διατυπώνουμε μία ολοκληρω-μένη πρόταση,ρεαλιστική και άμεσα υλοποιήσιμη.
Έχοντας μία ολοκληρωμένη αντίληψη των πραγμάτων διεκδικούμε και απαιτούμε:
• Άμεση πρόσληψη τακτικού εκπαιδευτικού προσωπικού που να καλύπτει όλες τις ανάγκες των Ιδρυμάτων.
• Θεσμοθέτηση διεξαγωγής μεταπτυχιακών προγραμμάτων από τα ΤΕΙ αυτοτελώς.
• Επαγγελματική κατοχύρωση των αποφοίτων ΤΕΙ.
• Ενίσχυση και ανάπτυξη της ερευνητικής δραστηριότητας στα ΤΕΙ και στενή σύν-δεσή της με τις μεταπτυχιακές σπουδές.
• Ανάπτυξη πολιτικών σπουδαστικής μέριμνας που να εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες για αυτούς που δεν τις έχουν και όχι ελεημοσύνη.
• Κατάργηση όλων των απαράδεκτων ποσοστώσεων των μελών των ΤΕΙ στις διαδικασίες ανάδειξης αρχών.
• Αύξηση των δαπανών για τα ΤΕΙ κατά 50%.
• Άμεση νομοθέτηση της ολοκλήρωσης των Σπουδαστικών Λεσχών των ΤΕΙ.Να τερματιστεί η αθλιότητα που εδώ και δεκαπέντε χρόνια έχει καταστήσει τον θεσμό άσκησης φοιτητικής κοινωνικής πολιτικής θεσμικά ανάπηρο και την σπου-δαστική μέριμνα έρμαιο της γραφειοκρατίας,της αδιαφορίας και της κακοδιαχείρισης.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για την Αξιολόγηση

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΤΕΙ η μεγαλύτερη πηγή έκφρασης του σπουδαστή τα τελευταία 20 χρόνια, έχει εκφράσει επανειλημμένως την ανάγκη για δημιουργία ενός ανεξάρτητου οργάνου που θα αξιολογεί και θα διασφαλίζει την ποιότητα της Ανώτατης Εκπαίδευσης στην χώρα μας.Ένα όργανο το οποίο θα παρέχει έγκυρες και αξιόπιστες εγγυήσεις στην Ελληνική Κοινωνία για το σύστημα της Ανώτατης Εκπαίδευσης με σκοπό να την οδηγήσει σε μία υψηλή θέση σε σύγκριση με τα Ευρωπαικά αλλά και διεθνή επίπεδα.
Ο όρος όμως αξιολόγηση από μόνος του δεν αρκεί και πρέπει να αποσαφηνιστούν οι διαδικασίες,τα κριτήρια και οι στόχοι αυτής της διαδικασίας.
Είναι απαραίτητο να εξεταστούν όλες οι πιθανές περιπτώσεις ώστε να καταλήξουμε σ’ένα σύστημα το οποίο θα ωθήσει πραγματικά την Ελληνική Ανώτατη Εκπαίδευση σε σύγχρονες ακαδημαικές κατευθύνσεις.Έτσι λοιπόν παρατηρώντας τα διεθνή πρότυπα μπορούμε να διακρίνουμε τις ακόλουθες μορφές συστημάτων αξιολόγησης.
• Αξιολόγηση η οποία θα κατατάσσει τα Ιδρύματα σε σειρά επιτυχίας σύμφωνα με σταθερά κριτήρια που το ίδιο το σύστημα θα καθορίζει.Αυτό το σύστημα εφαρμόζεται στην Μ. Βρετανία και διαβαθμίζει τα Ιδρύματα σε επίπεδα ανάλο-γα με την υποδομή τους,το διδακτικό τους προσωπικό και την πορεία του ερευ- νιτικού τους έργου.
• Αξιολόγηση με σκοπό την επιβράβευση ή την επιβολή ποινών.Δηλαδή ένα σύ-στημα το οποίο θα ελέγχει τα αξιολογούμενα Ιδρύματα και όταν αυτά ικανο-
ποιούν τις προυποθέσεις θα επιβραβεύονται (αύξηση οικονομικών πόρων,πε-ρισσότερη προβολή κ.α.)ενώ όταν δεν τις ικανοποιούν θα τους επιβάλει ποινές.
• Αξιολόγηση που θα στοχεύει στην αναβάθμιση όλου του συστήματος μέσα από την εξαγωγή συμπερασμάτων και την διατύπωση προτάσεων για την πρόοδο κάθε αξιολογούμενου κομματιού ξεχωριστά.Πιο συγκεκριμένα,να παρέχεται η δυνατότητα στα Ιδρύματα να αναδείξουν το σύνολο του έργου τους,τον βαθμό επιτυχίας των στόχων τους και προπάντων να εξηγήσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και να βρουν μέσα από τις εμπειρίες βιώσιμες και ουσιαστικές λύσεις.
Η διαδικασία της αξιολόγησης της ανώτατης εκπαίδευσης έχει ήδη ξεκινίσει να εφαρμό-ζεται.Τι σημαίνει αυτό στην πράξη:
• Κάθε τμήμα υποχρεούται να συστήσει μια επιτροπή αξιολόγησης.
• Στην αξιολόγηση συμμετέχουν και οι σπουδαστές του τμήματος μέσω της διαδικασίας συμπλήρωσης ερωτηματολογίων.
• Στόχος της διαδικασίας είναι να καταγράψει κάθε πτυχή τόσο της εκπαι-δευτικής διαδικασίας και των υποστηρικτικών μέσων,όσο και των υπολοίπων δραστηριοτήτων κάθε εκπαιδευτικού Ιδρύματος(Σπουδαστική Μέριμνα,υποδομές κ.α.)
• Δημιουργείται μια σταθερή βάση ώστε να μπορεί να υπάρχει μέτρο σύγκρισης για τα αποτελέσματα των ενεργειών και της εξέλιξης κάθε τμήματος.
• Εξειδίκευση των αναγκών κάθε τμήματος και ιεράρχηση αυτών.

Η στάση μας στην αξιολόγηση:
Για την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΤΕΙ η θεσμοθέτηση της αξιολόγησης ήταν πάγιο χρόνιο αίτημα.
Πιστεύουμε ότι η αξιολόγηση είναι ο μοναδικός τρόπος για να εντοπιστούν τα προβλή-ματα των Ιδρυμάτων μας.Η αξιολόγηση πρέπει να έχει ως μοναδικό μέλημά της την ορθο-λογική και μακροχρόνια ανάπτυξη των Ανώτατων Σπουδών στη χώρα μας και την καταξίωση των πτυχίων μας σε διεθνές επίπεδο.
Δυστυχώς όμως ΤΕΙ και Πανεπιστήμια μπαίνουν με εντελώς άνισους όρους σ’αυτή τη διαδικασία.Τρανταχτό είναι το παράδειγμα των τεραστίων διαφορών στην χρηματοδότηση.
Οπότε η θέση μας διαμορφώνεται ως εξής:
Στηρίζουμε της αξιολογητική διαδικασία υπό προυποθέσεις.Οι προυποθέσεις είναι ότι Πανεπιστήμια και ΤΕΙ θα αντιμετοπίζονται ισότιμα από την Πολιτεία και ο σκοπός της αξιολόγησης δεν θα είναι η επιβολή κυρώσεων σε όσους υστερούν ή ακόμα χειρότερα το κλείσιμο κάποιων τμημάτων,αλλά η ενίσχυση κατά προτεραιότητα των σχολών που αντιμε-τωπίζουν τα περισσότερα προβλήματα.
Ο ανταγωνισμός κατά την είσοδο των αποφοίτων στην αγορά εργασίας είναι τέραστιος και δυστυχώς σε βάρος όσων προέρχονται από ΤΕΙ.
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η αναμενόμενη ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας της Ε.Ε. για την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των κολεγίων την ώρα που πολλές ειδικότητες ΤΕΙ παραμένουν ακόμα χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα.
Το κυρίαρχο θέμα συζήτησης των δύο τελευταίων ετών είναι ο Νόμος Πλαίσιο.Η στάση μας σε όλο αυτό το διάστημα ήταν υπεύθυνη και απόλυτα συγκεκριμένη.Αποφύγαμε τις πρακτικές του μηδενισμού και της ισοπέδωσης,αλλά και δεν δεχθήκαμε άκριτα τις προ-θέσεις του Υπουργείου Παιδείας.Υπήρξαν σημεία άλλωστε στα οποία διαφωνήσαμε και δεν διστάσαμε για κανέναν λόγο να εκφράσουμε τη διαφοροποίησή μας.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για τα Ινστιτούτα Δια Βίου Εκπαίδευσης

Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας,έχει τονιστεί από πολλούς φορείς η ανάγκη για ίδρυση Ινστιτούτων Δια Βίου Εκπαίδευσης.Πράγματι είναι μεγάλος ο αριθμός των πο-λιτών που επιζητούν την λήψη επιπρόσθετων γνώσεων είτε για επαγγελματικούς λόγους είτε για την κοινωνική τους ολοκλήρωση.Η πρόθεση της πολιτείας για ενταξη της λει- τουργίας των ΙΔΒΕ,εντός των ανώτατων Ιδρυμάτων ως ιδέα είναι θετική αρκεί αυτή να συντείνει προς την ενίσχυση των Ιδρυμάτων και όχι στην επιφόρτισή τους με πρόσθετα βάρη.
Έτσι λοιπόν πρωτού ξεκινήσει η υλοποίηση αυτού του εγχειρήματος,θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε την στάση μας ως προς τα ΙΔΒΕ:
• Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση τα ΙΔΒΕ να επιβαρύνουν οικονομικά ούτε τους προυπολογισμούς ούτε τους ειδικούς Λογαριασμούς των Ιδρυμάτων.
• Να μην απασχολείται το Ε.Π. ή όπου αυτό γίνεται να μην έχει επιπτώσεις στα κανονικά του ωράρια διδασκαλίας.
• Για την λειτουργία των Ινστιτούτων να εξοπλιστούν τα ιδρύματα με επιπλέον υλικοτεχνική υποδομή και σε καμία περίπτωση να μην διογκώνουν κι άλλο το ήδη υπάρχον πρόβλημα με τους χώρους διδασκαλίας και τον διδακτικό εξο- πλισμό.
• Να μην απασχολείται το Διοικητικό Προσωπικό των Τ.Ε.Ι. στη λειτουργία των ΙΔΒΕ.

Όσον αφορά τα πιστοποιητικά που θα παρέχουν τα ΙΔΒΕ,αυτά να περιορίζονται μόνο στην περιγραφή των γνώσεων που θα παρέχουν τα ινστιτούτα και η ισχύς τους να μην ταυτίζεται με την ισχύ των πτυχίων μας.
Τέλος όσοι απόφοιτοι τμημάτων που θα λειτουργήσουν τα ΙΔΒΕ,θελήσουν να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους πάνω σε νέες παραμέτρους του αντικειμένου τους,να έχουν αυτοδίκαια τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τους κύκλους μαθημάτων.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας

Έχοντας συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης που έχουμε απέναντι στους σπουδαστές των ΤΕΙ,θεωρούμε χρέος μας την διατύπωση ξεκάθαρης γνώμης,η οποία βασίζεται στις πά-γιες θέσεις και την αταλάντευτη στάση μας τα τελευταία χρόνια,σχετικά με την σύσταση του Ε.ΣΥ.Π..
Το Ε.ΣΥ.Π. συστάθηκε για πρώτη φορά το 1995,επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ,αλλά κατά την δεκαετή ύπαρξή του ήταν ελάχιστες οι φορές που συνεδρίασε με χαρακτηριστικό παρά-δειγμα ότι οι δύο τελευταίες συνεδριάσεις του ήταν το 1999 και το 2004.Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι η προηγούμενη κυβέρνηση,προχώρησε στην δημιουργία αυτού του οργάνου για προσχηματικούς και μόνο λόγους χωρίς να επιθυμεί την ουσιαστική λειτου- ργία του.
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΤΕΙ είναι ο πρώτος εκφραστής της ανάγκης θεσμοθέτησης διαλόγου για το σύνολο των ζητημάτων που αφορούν την παιδεία,υιοθετώντας ως πάγια θέση της την δημιουργία <<Πολιτειακού Οργάνου Ενιαίου Σχεδιασμού για την εκπαίδευση με κυρίαρ-χη συμμετοχή καθηγητών,φοιτητών,σπουδαστών και μαθητών>>.
Με τις ισχύουσες διατάξεις όμως,το Ε.ΣΥ.Π. μόνο το ρόλο αυτό δεν παίζει.Βλέποντας την σύνθεσή του,διαπιστώνεται ότι η συμμετοχή των άμεσα εμπλεκομένων (καθηγητών, φοιτητών,σπουδαστών και μαθητών) μόνο κυρίαρχη δεν είναι!
Αντίθετα παρατηρούμε ότι παίρνει μέρος ένας πολύς μεγάλος αριθμός μελών που προ- έρχονται από διάφορες κοινωνικές ομάδες.Η έκφραση γνώμης από αυτούς τους φορείς μπορεί να φανεί χρήσιμη σε επιμέρους ζητήματα.Ταυτόχρονα όμως,η υπερεκπροσώπηση τους καθιστά το εν λόγω όργανο δυσλειτουργικό και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μετα-τροπής του σε υποχείριο εξυπηρέτησης διαφόρων συντεχνιακών συμφερόντων.
Πιστεύουμε ότι η φετινή σύγκλιση του Ε.ΣΥ.Π.,παρά την προβληματική του σύνθεση,έγι-νε για να δειχθεί ότι η Παιδεία είναι χώρος που απαιτείται Εθνική Συναίνεση και σύνθεση απόψεων από όλους.
Θεωρούμε ότι ο θεσμοθετημένος Εεθνικός Δίαλογος για την Παιδεία όπψς έχει μορφοποιηθεί από τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ είναι προβληματικός για να επιτελέσει τον εθνικό και κοινωνικό του ρόλο.Για την επιτυχή διεξαγωγή Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία,εκτός από την αυτονόητη νομοθετική πρωτοβουλία της Πολιτείας,πρωτίστως απαιτείται η ενεργός συμμετοχή και παρέμβαση των καλουμένων να εφαρμόσουν τα αποτελέσματα του διαλόγου.
Καλούμε τον πολιτικό κόσμο να αλλάξει το Προεδρικό Διάταγμα Ευθυμίου για το Ε.ΣΥ.Π. λαμβάνοντας υπ’όψιν και τις δικές μας προτάσεις,οι οποίες άλλωστε δεν έιναι μόνο δικές μας,αφού κατ’επανάληψη έχουν υιοθετηθεί από την μεγάλη πλειοψηφία του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΣΕΕ.

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

ΔΗΛΩΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΕΑΡΙΝΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ 2008-2009

Η δήλωση μαθημάτων για το εαρινό εξάμηνο 2008-2009 θα ξεκινήσει την Πέμπτη 26/03/2009 μέχρι και το Σάββατο 04/04/2009.Ταυτόχρονα θα πραγματοποιηθεί και δήλωση βιβλίων. Η δήλωση θα πραγματοποιηθεί ηλεκτρονικά στην ακόλουθη διεύθυνση https://e-students.teipat.gr/

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ. ΓΙΑ ΤΑ Κ.Ε.Σ.

Tο 2005, εκδόθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση η Κοινοτική Οδηγία 36, βάσει της οποίας, τα κράτη-μέλη θα πρέπει μέχρι τις 22 Οκτωβρίου 2007 να έχουν αναγνωρίσει τους τίτλους σπουδών όλων των ΚΕΣ (ΙΕΚ, ιδιωτικά κολέγια, κα) που βρίσκονται μέσα στην επικράτειά τους, τα οποία συνεργάζονται με πανεπιστήμια άλλων χωρών-μελών και στις οποίες χώρες είναι επισήμως αναγνωρισμένα.

Σήμερα λειτουργούν στην Ελλάδα γύρω στα 25 κολέγια που συνεργάζονται με ξένα πανεπιστήμια. Απ' αυτά τα 15 παρέχουν πτυχία ευρωπαϊκών ΑΕΙ και οι απόφοιτοί τους υπάγονται στη σχετική οδηγία και περίπου 10 αμερικανικών, με τους αποφοίτους τους να μην επωφελούνται από τις επιταγές της Ε.Ε. Τη μερίδα του λέοντος έχουν τα βρετανικά ιδρύματα (14), ενώ λειτουργεί μόνον ένα γαλλικό.

Μέχρι τη στιγμή αυτή η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κινηθεί στην κατεύθυνση της αναγνώρισης των τίτλων σπουδών των εν λόγω ΚΕΣ. Η κοινοτική οδηγία όμως είναι σαφής, όπως και η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου πριν από μερικά χρόνια, στην γνωστή πλέον ως «υπόθεση Neri», η οποία προφανώς δημιουργεί δεδικασμένο. Σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν συμμορφωθεί –όπως και γίνεται- θα κληθεί να πληρώσει από εδώ και πέρα υψηλά πρόστιμα.

Το επίσημο επιπλέον διάστημα που θα δοθεί στην ελληνική κυβέρνηση για να εντάξει την κοινοτική οδηγία στο ελληνικό Δίκαιο είναι δύο μήνες, δηλαδή μέχρι περίπου τις 20 Δεκέμβρη. Από εκεί και πέρα, κάθε σπουδαστής των εν λόγω κολεγίων, θα μπορεί να προσφεύγει στη δικαιοσύνη, με γνωστό προφανώς αποτέλεσμα…

Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η υπόθεση αυτή αναδεικνύει για ακόμα μια φορά το πρόβλημα της λειτουργίας των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών στη χώρα μας και της επιτακτικής ανάγκης για εξεύρεση μίας ολοκληρωμένης και οριστικής λύσης.

Η Ελλάδα θα πρέπει εν τέλει να κληθεί να αποφασίσει τι επιθυμεί να πράξει με τα ΚΕΣ: να ανασταλεί η λειτουργία τους; να συνεχιστεί με τους ίδιους όρους; να μετατραπούν σε μη κρατικά πανεπιστήμια;

Το βέβαιο είναι πως δε νοείται μία χώρα σήμερα να αφήνει ένα τέτοιο πρόβλημα να διαιωνίζεται, σε βάρος μάλιστα Ελλήνων πολιτών οι οποίοι –για διάφορους λόγους- αποφάσισαν να σπουδάσουν σε ένα τέτοιο εκπαιδευτήριο. Μπορούν οι απόφοιτοι του ελληνικού λυκείου που επιθυμούν να φοιτήσουν στα ΚΕΣ να βρουν άλλη διέξοδο; Μπορούν οι σπουδαστές των ΚΕΣ να απορροφηθούν αλλού (π.χ. από τα δημόσια τριτοβάθμια ιδρύματα); Μπορούν στους ήδη αποφοίτους των ΚΕΣ να αναγνωριστούν με κάποιο τρόπο (π.χ. με συγκεκριμένες εξετάσεις) ορισμένα επαγγελματικά δικαιώματα; Μπορούν άδειες λειτουργίας να χορηγούνται μόνο σε ΚΕΣ που θα κινούνται σε συγκεκριμένο εύρος γνωστικών αντικειμένων;

Είναι η ώρα για έναν ουσιαστικό διάλογο, για την οριστική επίλυση ενός προβλήματος, που χρόνια τώρα ταλανίζει το εκπαιδευτικό μας σύστημα και που όσο αφήνεται είναι σίγουρο πως θα διογκώνεται.

Από την άλλη πλευρά όμως, αναδεικνύεται ξανά και με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, η σημασία του χρόνιου αιτήματός μας για ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα:

Τα ΚΕΣ είναι ένα σημαντικό πρόβλημα. Συντηρούνται όμως κατά πολύ μεγάλο βαθμό από την αυξημένη ζήτηση που παρουσιάζεται στη χώρα μας για πανεπιστημιακή εκπαίδευση και που εν τέλει δεν είναι δυνατόν να καλύψουν τα ήδη υπερφορτωμένα δημόσια πανεπιστήμια. Είναι γεγονός ότι τα δημόσια πανεπιστήμια αυτή τη στιγμή, όχι μόνο υποχρηματοδοτούνται, αλλά και δέχονται περίπου διπλάσιους φοιτητές ετησίως από αυτούς που τα ίδια θεωρούν ότι μπορούν να εκπαιδεύσουν.

Προφανώς λοιπόν, η ίδρυση μη κρατικών ιδρυμάτων, όχι μόνο θα μπορέσει να ανακουφίσει τα ίδια τα δημόσια ιδρύματα, αλλά θα μπορέσει να δώσει και λύση στο πρόβλημα όλων αυτών των αποφοίτων λυκείου που, είτε επειδή δεν κατάφερναν να εισαχθούν σε κάποιο δημόσιο πανεπιστήμιο, είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο, αποφάσιζαν ως τώρα να εγγραφούν σε κάποιο ΚΕΣ. Τα μη κρατικά πανεπιστήμια, θα υπάγονται προφανώς στο Υπουργείο Παιδείας, θα αξιολογούνται πλήρως και θα παράγουν αποφοίτους με συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα στην αγορά εργασίας.

Τα ΚΕΣ μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: είτε σε αυτά που η λειτουργία τους θα τερματιστεί οριστικά, είτε σε κάποια τα οποία θα πληρούν όλες τις προϋποθέσεις (έπειτα από αυστηρότατη αξιολόγηση της υλικοτεχνικής υποδομής, του προγράμματος σπουδών, αλλά και της κατάρτισης του εκπαιδευτικού προσωπικού τους) ώστε να μετατραπούν πλέον σε μη κρατικά τριτοβάθμια ιδρύματα. Είναι βέβαιο πως ένα πανεπιστήμιο του εξωτερικού, θα επιθυμεί να συνεργαστεί με κάποιο παράρτημά του στη χώρα μας, μόνο αν και αυτό πληροί τις προϋποθέσεις ώστε να λειτουργεί ως μέλος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας μας και όχι ως επιχείρηση υπαγόμενη στο Υπουργείο Ανάπτυξης. (αυτό προφανώς δεν μπορεί να συμβεί αυτή τη στιγμή επειδή το Σύνταγμα της Ελλάδας, μέσα από το άρθρο 16, δεν επιτρέπει τη λειτουργία μη κρατικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν την υπερψήφιση με την ειδική πλειοψηφία των 180 βουλευτών της αναθεώρησης του άρθρου 16 στην τωρινή Βουλή)

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει περιέλθει σε αδιέξοδο: Αφενός θα πρέπει άμεσα να δώσει λύση στο θέμα των ΚΕΣ, αφετέρου δείχνει αδύναμη να αντιμετωπίσει την αυξημένη ζήτηση για μεταλυκειακή εκπαίδευση με το υπάρχον δημόσιο πανεπιστήμιο. Επιπρόσθετα, η ελληνική νομοθεσία δεν δίνει τη δυνατότητα σε κάποιο ξένο πανεπιστήμιο να αναπτύξει συνεργασία με ένα άλλο (franchising) εντός της ελληνικής επικράτειας, το οποίο όμως θα αναγνωρίζεται και εδώ ως τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό σύστημα.

Η ανάγκη άμεσης αναθεώρησης του άρθρου 16 και η δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων στη χώρα μας δείχνει πλέον πιο πιεστική από ποτέ. Έχουμε την επιλογή είτε να στείλουμε το πρόβλημα αυτό στην επόμενη αναθεωρητική Βουλή σε 10 χρόνια από τώρα, πληρώνοντας παράλληλα σαν έλληνες πολίτες υψηλότατα πρόστιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε να αναλάβουμε όλοι οι φορείς της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος τις ευθύνες μας και να αγωνιστούμε για την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την οριστική απαλλαγή από τη μάστιγα των ΚΕΣ, αφήνοντας έξω τις όποιες μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Επί της συγκεκριμένης οδηγίας, όπως και το 2003 στην περίπτωση της τροπολογίας του κ.Χατζηδάκη, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ οφείλει να επαναλάβει την ολοκληρωτική εναντίωσή της σε οποιαδήποτε προσπάθεια αναγνώρισης τίτλων σπουδών που παρέχονται από ιδρύματα τα οποία δεν υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας, δεν ελέγχονται και δεν αξιολογούνται. Θεωρούμε πως όσο δεν υπάρχει η συνταγματική δυνατότητα και ένα νομικό πλαίσιο που να επιτρέπει τη λειτουργία τριτοβάθμιων ιδρυμάτων υπό την αυστηρή εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας, δεν είναι δυνατόν να αναγνωρίζονται στη χώρα μας άλλοι τίτλοι σπουδών εκτός από αυτούς που χορηγούν τα δημόσια πανεπιστήμια. Για τους τίτλους πανεπιστημίων χωρών του εξωτερικού, υπάρχουν νομοθετημένες διαδικασίες αναγνώρισης και ισοτίμισης (ΔΟΑΤΑΠ), μόνο εφόσον αυτοί αποκτηθούν ύστερα από φοίτηση στο πανεπιστήμιο αυτό, στη χώρα που είναι αναγνωρισμένο και όχι σε κάποιο παράρτημα του.

Καλούμε όλους τους φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας να συμμετάσχουν σε έναν ανοιχτό διάλογο με θέμα τη Συνταγματική αναθεώρηση και το μέλλον των ΚΕΣ. Καλούμε κάθε προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας και του Κοινοβουλίου να πιέσει, στο βαθμό που του αναλογεί, για την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την οριστική επίλυση του προβλήματος.